લખતાં સૌંદર્ય પર તુજ તો,
સાગર પણ ખૂંટે સ્યાહીનો.
કાવ્યે નિરૃપું હું કંઈ રીતે?
શબ્દો પ્રશંસાના ખૂંટે સાહિત્યે.
છતાં ગાગરથી સાગર ઉલેચવાનો,
ભગીરથ પ્રયાસ એક કરી લઉં.
પ્રાતઃકાળે પંખી મધૂર કલરવે,
ગાય મીઠા તુજ રૃપ ગુણગાન.
રસપાન કરી સૌંદર્યનું તુજ,
નીત્ય સૂરજ સવાર બનાવે.
ઢળતી સંધ્યાના રંગોમાં પણ,
બની સાત રંગ તુ જ સમાય.
સમી સાંજે રજનીગંધા ફૂલે,
બની મ્હકે મંદ-મંદ તૂ મ્હેકાય.
નીરવ રજનીએ ચંદ્રકળશથી,
બની શીત ચાંદની તૂ ઢોળાય.
કલ-કલ વહેતા શીતળ ઝરણે,
બની મધૂર ગીત તૂ રેલાય.
અષાઢ મહીને ભરચોમાસે,
બની ઘટા ઘનઘોર તૂ ઘેરાય.
સવાર-સાંજ અને દિવસ-રાત,
બની પરી સદા તું સોહાય.
સૂરજ મકવાણા
(વડોદરા)
સાગર પણ ખૂંટે સ્યાહીનો.
કાવ્યે નિરૃપું હું કંઈ રીતે?
શબ્દો પ્રશંસાના ખૂંટે સાહિત્યે.
છતાં ગાગરથી સાગર ઉલેચવાનો,
ભગીરથ પ્રયાસ એક કરી લઉં.
પ્રાતઃકાળે પંખી મધૂર કલરવે,
ગાય મીઠા તુજ રૃપ ગુણગાન.
રસપાન કરી સૌંદર્યનું તુજ,
નીત્ય સૂરજ સવાર બનાવે.
ઢળતી સંધ્યાના રંગોમાં પણ,
બની સાત રંગ તુ જ સમાય.
સમી સાંજે રજનીગંધા ફૂલે,
બની મ્હકે મંદ-મંદ તૂ મ્હેકાય.
નીરવ રજનીએ ચંદ્રકળશથી,
બની શીત ચાંદની તૂ ઢોળાય.
કલ-કલ વહેતા શીતળ ઝરણે,
બની મધૂર ગીત તૂ રેલાય.
અષાઢ મહીને ભરચોમાસે,
બની ઘટા ઘનઘોર તૂ ઘેરાય.
સવાર-સાંજ અને દિવસ-રાત,
બની પરી સદા તું સોહાય.
સૂરજ મકવાણા
(વડોદરા)
