નજરથી મળે છે જ્યારે નજર
ત્યારે નજર શરમથી ઝુકી જાય છે
પ્રથમની એ મુલાકાત પછી તો
કાયમનુ સંભારણુ બની જાય છે
એમની આ ઘાતક નજરનો
એવો તો શું જાદું ફેલાય છે કે
કહેવાય પણ નહિ ને સહેવાય પણ નહિ
એવું મીઠું દર્દ એ આપી જાય છે
ઘાયલ થયા છીએ અમે એવાં કે
સોનેરી સૂરજમાં, પુનમનાં ચંદ્રમાં,
ચમનનાં ફુલોમાંને સાગરની લહેરોમાં
સર્વસ્વ એ જ અમને દેખાય છે
દિલમાં અનેક તરંગો ઉછળે છે જાણે
શ્વાસ સાથે સમય પણ થંભી જાય છે
ઝંખે છે દિલ ફરી-ફરીને મળવાને કે હવે
મહેફિલમાં પણ એકલતા અનુભવાય છે
આવે જ્યારે વસંતને કોયલ કરે કુંજન
ત્યાં પ્રણયની મોસમ શર થાય છે
દિલરપી કાગળમાં લઈને પ્રેમની કલમ
પછી તો કવિતારપે લાગણીઓ વ્યક્ત થાય છે.''
કપા વી. વોરા(પાલીતાણા)
ત્યારે નજર શરમથી ઝુકી જાય છે
પ્રથમની એ મુલાકાત પછી તો
કાયમનુ સંભારણુ બની જાય છે
એમની આ ઘાતક નજરનો
એવો તો શું જાદું ફેલાય છે કે
કહેવાય પણ નહિ ને સહેવાય પણ નહિ
એવું મીઠું દર્દ એ આપી જાય છે
ઘાયલ થયા છીએ અમે એવાં કે
સોનેરી સૂરજમાં, પુનમનાં ચંદ્રમાં,
ચમનનાં ફુલોમાંને સાગરની લહેરોમાં
સર્વસ્વ એ જ અમને દેખાય છે
દિલમાં અનેક તરંગો ઉછળે છે જાણે
શ્વાસ સાથે સમય પણ થંભી જાય છે
ઝંખે છે દિલ ફરી-ફરીને મળવાને કે હવે
મહેફિલમાં પણ એકલતા અનુભવાય છે
આવે જ્યારે વસંતને કોયલ કરે કુંજન
ત્યાં પ્રણયની મોસમ શર થાય છે
દિલરપી કાગળમાં લઈને પ્રેમની કલમ
પછી તો કવિતારપે લાગણીઓ વ્યક્ત થાય છે.''
કપા વી. વોરા(પાલીતાણા)