અઘુરી સફર

હથેળીમાં મૃગજળ લઈ 

અમે દોડ્યા હતા,

અમારા પડછાયા જ 

પાછળ પડ્યા હતા.

પસંદગી ખોટી હતી એ 

ભ્રમ છે તમારો,

રૂપ જોઈ આયનાઓ ર

ાતભર રડ્યા હતા.

પ્રેમમાં અનુભવી હશે કે 

દગો દઈ શક્યા,

બાકી એની કરતાય અમે

ફટાકડા ફોડ્યા હતા.

રખેવાળ છીએ કહી વિશ્વાસે લીધો હતો મને,

પછી તેણે જ બાગના 

ફૂલડાઓ તોડ્યા હતા.

આપ્યા હતા તેણે જ 

વાયદાના કાયદા,

નડે છે હવે જે પોતે જ 

ઘડ્યા હતા.

સંઘ કાશીએ પહોંચી 

જાત ક્યારનો ભલા,

સ્વભાવ અમારા પોતાના 

જ નડ્યા હતા.

એમણે જ પછાડ્યા પીઠ 

પાછળ ધક્કો દઈ,

જેમના સહારે અમે 

શિખરો ચડ્યા હતા.

આપઘાતને વહાલો કર્યો છે અમે અનેકવાર,

ટાણે જ ડબ્બાઓ પાટા પરથી ખડ્યા હતા.

આઘાતો એટલા આપ્યા કે લડવા સમર્થ નથી,

રામ તો કેવળ એક સાથે જ લડ્યા હતા.

સફર એમની પણ અઘુરી રહી છે ‘રાજ’,

પગમાં ઈસુનેય ખીલાઓ જડ્યા હતા.

રમેશકુમાર એલ.જાંબુચા ‘‘રાજ’’

(પાણીયાળી-ભાવનગર)