હશે જો સાચો પ્રેમ

નથી લાવવી શબ્દોમાં આપણે કશિશ,
હશે જો સાચો પ્રેમ, તો સફળ કરવા હું 'ય મથીશ ....

નથી આપ્યો જાકારો ક્યારે'ય દિલમાંથી,
છું મજબૂર ક્યારે તું આ સમજીશ ..

માનું છું, કે છે આ ઈશ્ક આગનો એક દરિયો,
પણ છે જાત પર ભરોસો, કે સામે છેડે હું'ય તરીશ ...

વાત ના કર, ભીની આંખે હસવાની તું,
નયનોમાં મારા .. સપના હું તારા ભરીશ ..

આપે જો થોડો સમય તું મને,
મનાવી સૌને, સાથમાં હું'ય તારા રહીશ ...

ગીતા

કચાશ રહી ગઈ

''એની કડવી યાદ મારા દિલની દવા બની ગઈ
જીવનમાં એના વિના હવે એકલતા રહી ગઈ
એની સંગ વિતાવેલી પળો હવે સ્મૃતિ બની રહી ગઈ
એની હસતી છબી મારા મનની મુરત બની રહી ગઈ
એની ચાહત હવે મારા માટે અતીત બની રહી ગઈ
એની સાથેના મિલનની ઇચ્છા જોજનો દૂર રહી ગઈ
એની સાથેનો પ્રેમ હવે એક કથા બની રહી ગઈ
ઘણા પ્રયત્નો પછી પણ હું એને પામી ન શક્યો,
કદાચ 'આબાદ'ના પ્રેમમાં કઈ કચાશ રહી ગઈ''
અસ્લમ મેમાન 'આબાદ'
(મોટા મિયા માંગરોલ)

''એની કડવી યાદ મારા દિલની દવા બની ગઈ
જીવનમાં એના વિના હવે એકલતા રહી ગઈ
એની સંગ વિતાવેલી પળો હવે સ્મૃતિ બની રહી ગઈ
એની હસતી છબી મારા મનની મુરત બની રહી ગઈ
એની ચાહત હવે મારા માટે અતીત બની રહી ગઈ
એની સાથેના મિલનની ઇચ્છા જોજનો દૂર રહી ગઈ
એની સાથેનો પ્રેમ હવે એક કથા બની રહી ગઈ
ઘણા પ્રયત્નો પછી પણ હું એને પામી ન શક્યો,
કદાચ 'આબાદ'ના પ્રેમમાં કઈ કચાશ રહી ગઈ''
અસ્લમ મેમાન 'આબાદ'
(મોટા મિયા માંગરોલ)

બની પરી સદા તું સોહાય

લખતાં સૌંદર્ય પર તુજ તો,
સાગર પણ ખૂંટે સ્યાહીનો.
કાવ્યે નિરૃપું હું કંઈ રીતે?
શબ્દો પ્રશંસાના ખૂંટે સાહિત્યે.
છતાં ગાગરથી સાગર ઉલેચવાનો,
ભગીરથ પ્રયાસ એક કરી લઉં.
પ્રાતઃકાળે પંખી મધૂર કલરવે,
ગાય મીઠા તુજ રૃપ ગુણગાન.
રસપાન કરી સૌંદર્યનું તુજ,
નીત્ય સૂરજ સવાર બનાવે.
ઢળતી સંધ્યાના રંગોમાં પણ,
બની સાત રંગ તુ જ સમાય.
સમી સાંજે રજનીગંધા ફૂલે,
બની મ્હકે મંદ-મંદ તૂ મ્હેકાય.
નીરવ રજનીએ ચંદ્રકળશથી,
બની શીત ચાંદની તૂ ઢોળાય.
કલ-કલ વહેતા શીતળ ઝરણે,
બની મધૂર ગીત તૂ રેલાય.
અષાઢ મહીને ભરચોમાસે,
બની ઘટા ઘનઘોર તૂ ઘેરાય.
સવાર-સાંજ અને દિવસ-રાત,
બની પરી સદા તું  સોહાય.
સૂરજ મકવાણા
(વડોદરા)