મને એક જીંદગી તારી સાથે જીવવાની ઇચ્છા હતી,
તારી લાગણી સાથે રમત કરવાની ઇચ્છા નો’તી
બહું દર્દ આ દુનીયામાંથી મળ્યા છે,
મે એને બહું સીફ઼્ફ઼ત થી સ્વીકાર્યા છે.
અંત ના હોય જેનો એ અનંત સુંધી જવાની ઇચ્છા હતી,
મારી કાંઇ આ જવાની માં જ જવાની ઇચ્છા નો’તી..
શું કરું આ કુદરતના જોને કેવા ખેલ છે,
મને દર્દ દેવામાં હંમેશા એની પહેલ છે.
મને કાંઇ એમજ બોલ્યા કરવાની બીમારી નો’તી,
એ મારી જીદ નહિ પણ તારી મને ઘણી ફ઼િકર હતી.
આમાં તો સૌની સમજણ સમજણ માં ફ઼ેર છે,
બાકી એમ તો જીવન સદા આપણું એક છે
જ્યારે સમયને સમજવાની સમજણ તારામાં નો’તી
એમ તો તારે મારાજ બની રહેવામાં મજા હતી.
પણ જ્યારે વિચારો જરા મોકુફ઼ છે,
ત્યારે સમયને પણ થોડી ઉતાવળ છે.
તારે શોધવા મારી યાદ ભટકવાની કાંઇ જરુર નો’તી
મારી એ નીર્દોશ યાદ આસપાસની "હ.વા." માં હતી
હવે કદાચ ભુલાઇ ગયું છે કે હંસવાનું કેમ છે,
અને એની યાદમાં રડવાનું કેમ છે...!!!
- "હ.વા." (હાર્દિક વાટલીયા)
No comments:
Post a Comment