વગડાંનો સાદ

કોયલ ટહુકીને કૂંજમાં ખીલી વસંત
મધમધતો શ્વાસ ભર્યો ખૂશ્બુનો.
વ્યાપી ગયો નશો ધરતીનાં અંગમાં,
દૂર શાન્ત શ્વસતો આ વગડો,
વૃક્ષોના વૃન્દમાં ટહુકી આ ગઝલ,
સમયના ભોમમાં ફસલ મૌનની.
એવી રમ્ય અદા પ્રકૃતિના ગોદે,
વરસી વાદળી વ્હાલની હેલી.
બાંધી હીંચકો ઝુલ્યા હતા એ વગડે,
શૈશવ મળે તો માગુ આ એક જ પળ.
મનભર ગહેંક્યો મોરલો વડલા ડાળ,
ખુબ ભીંજાયા અમે ડુંગર કેરી ઢાળ.
સૌરભની સુરભી લઈ આવી ઉષા,
શબ્દનો શૃંગાર સજી આવી સખી.
- ચૌધરી નારસંિગ.આર.
(માંડવી-સુરત)