અઘુરી સફર

હથેળીમાં મૃગજળ લઈ
અમે દોડ્યા હતા,
અમારા પડછાયા જ
પાછળ પડ્યા હતા.
પસંદગી ખોટી હતી એ
ભ્રમ છે તમારો,
રૂપ જોઈ આયનાઓ ર
ાતભર રડ્યા હતા.
પ્રેમમાં અનુભવી હશે કે
દગો દઈ શક્યા,
બાકી એની કરતાય અમે
ફટાકડા ફોડ્યા હતા.
રખેવાળ છીએ કહી વિશ્વાસે લીધો હતો મને,
પછી તેણે જ બાગના
ફૂલડાઓ તોડ્યા હતા.
આપ્યા હતા તેણે જ
વાયદાના કાયદા,
નડે છે હવે જે પોતે જ
ઘડ્યા હતા.
સંઘ કાશીએ પહોંચી
જાત ક્યારનો ભલા,
સ્વભાવ અમારા પોતાના
જ નડ્યા હતા.
એમણે જ પછાડ્યા પીઠ
પાછળ ધક્કો દઈ,
જેમના સહારે અમે
શિખરો ચડ્યા હતા.
આપઘાતને વહાલો કર્યો છે અમે અનેકવાર,
ટાણે જ ડબ્બાઓ પાટા પરથી ખડ્યા હતા.
આઘાતો એટલા આપ્યા કે લડવા સમર્થ નથી,
રામ તો કેવળ એક સાથે જ લડ્યા હતા.
સફર એમની પણ અઘુરી રહી છે ‘રાજ’,
પગમાં ઈસુનેય ખીલાઓ જડ્યા હતા.
રમેશકુમાર એલ.જાંબુચા ‘‘રાજ’’
(પાણીયાળી-ભાવનગર)