ગઈ...!!!

એકલતાના એહસાસે,
તારી યાદ સતાવી ગઈ,
મીલનનાં મારગનો જાણે,
રાહ બતાવી ગઈ.
આશાનાં નશામાં,
ગમનો ગ્લાસ પકડાવી ગઈ,
એ પ્રીતીથી દિલનાં,
દરવાજા ખખડાવી ગઈ.
વિરહની વેદનાની જાણે,
હદ વટાવી ગઈ,
સ્નેહનાં સેવેલ સપનાંનો જાણે,
ભાર હટાવી ગઈ.
જીવનમાં આનંદનાં જાણે,
અરમાનો જગાવી ગઈ,
વિધાતાએ  ભાગ્યનાં લખેલા જાણે, લેખ ભગાવી ગઈ.
જનમ-જનમની પ્રીતનો, પ્રસાદ અભડાવી ગઈ,
'સ્વયં'ની સર્જેલી જાણે, ગઝલ તફડાવી ગઈ.
પ્રવીણભાઈ એમ. પટેલ (નવસારી)