તું મને ચાહે ને તને ચાહું હું
પણ એ સંબંધની કોઈ
વ્યાખ્યા ન હોય.
ડાળખીથી પડે કોઈ પાંદડુ,
એ પાંદડાના સુકાયાની
વ્યાખ્યા ન હોય.
ભીની એવી વરસતી વરસાદી રાતે
યાદ કોઈની આવતા આવી પણ જાય.
આ રોજરોજ દોડતી ભાગતી દુનિયામાં
કોઈ દ્વાર દિલના ખખડાવી પણ જાય.
ને એકલા એકલા હસી જાઓ તમે,
સનમ! તો એ હસવાની વ્યાખ્યા ન હોય
ને ચાલો વ્યાખ્યાને કહી દીએ ‘પ્રેમ’
તોય દુનિયા તો પૂછશે કે ‘કેમ’???
મિલન એમ ચૌહાણ
(સાંઠબા સાબરકાંઠા)
No comments:
Post a Comment