‘‘સાદાઈ કેરા ચહેરે
છુપાવતો તમ્ નકાબ
હજી યાદ છે...!
ને પછી પીતા રહ્યા
આપણે પ્રેમ શરાબ
હજી યાદ છે..!
વસંતની ૠતુ એ
ગુંજતા ભ્રમર ને
કંઈક કહેતો ગુલાબ
હજી યાદ છે..!
ને પ્રતીક્ષા એ અમારી
બેસતાં પાણીની પરબ
હજી યાદ છે..!
ઝરમર ઝરમર ‘બંિદુ’માં
જાણે ટપકતો શરાબ
હજી યાદ છે..!
એવું તે શું થયું? કે
ન ઓળખી શક્યા અમને,
બસ, એજ પ્રશ્નનો ‘રાધે’
ન આપ્યો જવાબ
હજી યાદ છે...!’
પ્રણામી અનિલ
(બામણવાડ, મોડાસા)
No comments:
Post a Comment