‘તું નથી’

તું નથી આ જીવન સૂનું થઈ ગયું,
વિના વરસાદે આ જગ ભીનું થઈ ગયું.
શોઘું છું આભમાં ચહેરો તારો, છે વાદળછાયું,
રોજ લાગતું ધોળું આકાશ આજે કાળું થઈ ગયું,
કરી દીધો એકલો આ દુનિયાના
ભરચક મેળામાં,
તું તો મારાં જીવને જીવથી
એકલો મૂકી ગઈ,
જીવન છે. જીવી લઈશ આ દુનિયામાં હોઠે હસીને,
તું તો મારા આ હોઠને પણ હાસ્ય ભૂલાવી ગઈ,
આંખો છે આ તો મારી એ તો શોધતી રહેશે તને પણ
તું નથી એવું આ સત્ય, મારું મન મનાવી ગઈ,
રહેજે ખુશ તું, મન ઇચ્છે છે કે જાળે મોટું હૃદય તેના
તું નથી પણ મારું એમાં ઘર બનાવી ગઈ...
ભરત કાપડિયા (કલાપીનગર)