સ્વપ્ન સફર

કોક’દી આંખોમાં એમની, સફર અમે કરતાં’તા
કાજળ લગાવીને ક્યારેક, એ અમને ભાન ભુલવતા’તા.
કદીક અમે પ્રેમ ભરેલું એક બુંદ શોધતા’તા
ત્યાં તો સામે પ્રેમસાગર આવીને ઉછળતા’તા.
કરતા કરતા પરિભ્રમણ, આંખોના લંબગોળ રસ્તે ફરતા’તા. આ પૃથ્વી અને ચંદ્ર ત્યારે અમને જોઈ શરમાતા’તા.
પ્રેમના ઇશારે એ, કદીક આંખ એક ઝપકતા’તા.
એ મૃગનયનીના નયનોમાં અમે અંદર અંદર ડુબતા’તા.
અક્ષિસાગરમાં કદીક, ભરતી-ઓટ પણ આવતા’તા
અઢળક ત્સુનામી આવે તોયે, અમને એ સંઘરતા’તા.
પણ એકદી હૃદયે થયો’તો ખળભળાટ,
ને આંખેથી મોતી સરતા’તા.
લાગ્યું ચક્ષું એ તજ્યું છે ‘‘સ્વપ્ન’’
ત્યાં તો એના અધરોએ અમે તરફડતા’તા.
ગૌરાંગ કે. પટેલ ‘સ્વપ્ન’
(મુ. લીમપુર, જિ.ઃ પંચમહાલ)