જતાં જતાં સાંભળ જરા...

ઘડીક ન ચાલતું તારે, હવે આટલું કેમ ચાલશે,
મિલનની તરસ હતી ત્યાં વિરહની વેદના કેમ ઝીલાશે.
એક એક પળ આકરી લાગે ત્યાં જીંદગીની ડગર કેમ કપાશે,
હવે આ કોરા કાગળના લખાણ કેમ વંચાશે,
તારા વગર મારા જ ઘા મારાથી કેમ ટંકાશે.
કોઈ સાંભળનાર નથી, હવે આ આંસુઓ કેમ રોકાશે,
તારા હાથના સાથ, બીજાનાં હાથમાં કેમ જોવાશે.
તમે ભુલી ગયા, પણ આ હૃદયના ઉમંગો કેમ લહેરાશે,
વહાલી મીઠા તારા શબ્દો, ખાલી હૈયે કેમ પીવાશે.
તારા દિધેલા ઘા, મારાથી કેમ ઝીલાશે,
મારા જ પ્રસંગો ને તારી હાજરી વગર કેમ ચાલશે.
ભરી હતી હૈયામાં તારી યાદો, એ સંસ્મરણો કેમ સચવાશે,
લો હવે એ સ્વપ્નો ખીલીને ખાલી, નીંદર હવે કેમ આવશે.
લો પછી ફરીથી કલમ હાથમાં આવી ગઈ,
પણ શબ્દો તારા વગર કેમ રેલાશે.
બસ, જતાં જતાં સાંભળ જરા બે શબ્દો આ પ્રેમના,
તારા વગર આ રસ્તે, ગલીએ,
હવે મારા પડછાયા દેખાશે કેમનાં.
ભગવત રથવી ‘ભવ’
(પાટડી)