વીતેલી ક્ષણોમાં

વીતેલી ક્ષણોમાં દિલ ફરી ખોવાઈ જાય છે.
એ શાનદાર નજરો ફરી જોવાઈ જાય છે.
કેવી હતી. મસ્તમજાની જંિદગાની,
ને પાછો તમારો સુવર્ણસાથ,
એ જોઈને અશ્રુ અમારી આંખો સાથે, જોડાઈ જાય છે
ધોઈ શકતા નથી જ્યારે અશ્રુ યાદોને દિલથી,
ખુદા સાથે અદાવતના બીજ ત્યારે રોપાઈ જાય છે.
કેમ ચીતરી તે જુદાઈ અમારી હસ્તરેખામાં, સવાલ એવો એેને પુછાઈ જાય છે.
નથી મળતો જવાબ જ્યારે અમને ખુદાથી
થાય અમને કે,
ખુદા અમારા સવાલથી મુંજાઈ જાય છે.
વીતેલ...
સોલંકી રાકેશ બી ‘શબ્દ’
(નવા-વાડજ)