જતાં એને જોઈ, પણ રોકી ના શક્યો,
સરકતી ક્ષણોને, અંજલિમાં ભરી ના શક્યો,
હૃદયથી ગળે સુધી, આવી અટકી ગયું દર્દ,
આંખો બંધ કરી લીધી, આંસુ બતાવી ના શક્યો,
કહું છું ગઝલ રૃપે મારા અંતરની વેદના
જે કદી એની સમક્ષ, જતાવી ના શક્યો,
હવે, હું જ છું, ને મારી કલમ અહીં,
એની યાદોને, અળગી કરો ના શક્યો.
રાકેશ એચ. વાઘેલા (વાંસકુઈ, સુરત)
No comments:
Post a Comment