મરકે હોઠ ને ફૂલડાં ઝરે!
એવા સ્મિત પર કોણ ન મરે!
મુખ તો એવું ચમકે જાણે!
ચાંદ એની આગળ પાણી ભરે!
શબ્દોય જાણે ખૂટી પડ્યા, લો!
કવિ કલ્પનાય કેમ કરી કરે!
કંઈક તો કામણ કર્યું છે એણે,
યાદોના દિવા એમ ન ઝળહળે!
અમથું નથી મારી આંખનું તેજ,
કીકીમાં એની જ મૂરત તરવરે!
કહો શું બક્ષ્યું નથી દીશે તમને!
બસ જોતાં શીખો એને મારી નજરે!
ભરત સોલંકી ‘‘ક્ષિતિજ’’
(પોરબંદર)
એવા સ્મિત પર કોણ ન મરે!
મુખ તો એવું ચમકે જાણે!
ચાંદ એની આગળ પાણી ભરે!
શબ્દોય જાણે ખૂટી પડ્યા, લો!
કવિ કલ્પનાય કેમ કરી કરે!
કંઈક તો કામણ કર્યું છે એણે,
યાદોના દિવા એમ ન ઝળહળે!
અમથું નથી મારી આંખનું તેજ,
કીકીમાં એની જ મૂરત તરવરે!
કહો શું બક્ષ્યું નથી દીશે તમને!
બસ જોતાં શીખો એને મારી નજરે!
ભરત સોલંકી ‘‘ક્ષિતિજ’’
(પોરબંદર)
No comments:
Post a Comment