જુદાઈની વેદના

પીવું છું બહુ આંસુ
તારી જુદાઈમાં,
કરી એવું વર્તન મને વઘુ ન રડાવ
ના કર અમી નજર તું મારા ઉપર
શિકાયત નથી
પણ મોઢું બગાડી તું મને વઘુ ન શરમાવ જલાવી જાત ખાખ થઈ ગયું
આ દિલ તારામાં
દેખાડી દીધો પ્રકાશ મને વઘુ ન જલાવ
પ્રેમ ને ફરજ સમજી નિભાવ્યો સદા મેં વફાથી
એ દિલ તું મને ઓર ન તડપાવ
મળે એ દિલ ગગનવિહારમાં પારેવાની જેમ
કાપી તું પાંખો એ દિલ મને ઓર ન ફફડાવ
હવે નથી રહી હંિમત સહન કરવાની મળી છે સજા મોતની મને ઓર ન હરાવ
સતાવ્યો છે દુનિયાને મને જીવનભેર
જગાડી તું ‘રાજ’ને કબરમાંથી ઓર ન સતાવ.
રાજ (મહેસાણા)