પ્રથમ વરસાદમાં મિલનની આશ હતી,
તારી સાથે ભીંજાવાની આશ હતી.
વહેવા દીધી મેં સઘળી ઈચ્છા વરસાદમાં,
તારા લગી પહોંચવાની ઘણી આશ હતી.
અવિરત વહેતા રહ્યાં આંસુ વરસાદમાં,
તારી યાદની તે કેવી ફરમાઈશ હતી!
શ્વાસ બટકી જશે, ને અઘૂરું રહી જશે.
મિલન આપણું એવી ક્યાં કોઈ આશ હતી!
જંિદગી જીવી ન શકી ‘કૌશલ’ તારી સાથે,
લાગે કુદરતની એજ ખ્વાઈશ હતી!
કૌશલ સુથાર
(મુદરડા)
તારી સાથે ભીંજાવાની આશ હતી.
વહેવા દીધી મેં સઘળી ઈચ્છા વરસાદમાં,
તારા લગી પહોંચવાની ઘણી આશ હતી.
અવિરત વહેતા રહ્યાં આંસુ વરસાદમાં,
તારી યાદની તે કેવી ફરમાઈશ હતી!
શ્વાસ બટકી જશે, ને અઘૂરું રહી જશે.
મિલન આપણું એવી ક્યાં કોઈ આશ હતી!
જંિદગી જીવી ન શકી ‘કૌશલ’ તારી સાથે,
લાગે કુદરતની એજ ખ્વાઈશ હતી!
કૌશલ સુથાર
(મુદરડા)
No comments:
Post a Comment