ભવ્ય ભાસ્યો સંસાર!

સંજોગ હતાં નબળા, ને હું પણ હતો લાચાર,
જાત જુદી તારી મારી, કેમ માંડીએ સંસાર.
મતલબથી ચાલે છે દુનિયા, શોધે સૌ વગદાર,
ફના થઈ જાવ કોકના માટે, જંિદગી લાગશે રસદાર
દાયકાઓ પછી તું મળી, ને આનંદનો ન તો પાર,
નજર તારા પર સ્થિર થઈ, ને બની તું જીવન આધાર
જોતો રહ્યો હું એકીટશે, હતી અપ્સરાનો અવતાર,
વંદી રહ્યો મુજ નાથને, હવે તુજ પર દારોમદાર.
ડુબ્યો હું અતીતના સાગરમાં, તે આ ખ્વાબ છે કે બેડો પાર
મૃતપ્રાય ક્ષણો જીવંત થઈ, ને ભવ્ય ભાસ્યો સંસાર!
કિરીટ બી.પંડ્યા (ધામોદ-લુણાવાડા)